خواستیم اعلام کنیم که ... :: شاید محال نیست!

خواستیم اعلام کنیم که ...

دوشنبه, ۱۳ مهر ۱۳۹۴، ۱۱:۰۳ ب.ظ

ما در طی شبانه روز حدود ۵۰ بار به تمامی عزیزانی که به ما گفتند یا به هر نحوی ما را تشویق کردند این رشته را انتخاب کنیم فحش می دهیم و به هزار و یک دلیل از کرده ی خود پشیمانیم و دم بر نمی آوریم مبادا دشمن شاد شویم! فقط زورمان به خودمان می رسد که هر وقت ابروهای اصلاح نشده مان را در آینه می بینیم اشک در چشمانمان جمع شود و تصمیمات عظیم زندگیمان را با الفاظ رکیک مورد عنایات خاص خود قرار دهیم...

پ.ن: این یکی از اون مطالبی بود که من اواسط امتحانای ترم 9 ثبت موقتتش کردم و هیچ وقت منتشر نکردم. مسخره است ولی الان که دانشگاه ها باز شده دلم واسه اون روزا تنگ می شه... البته نه واسه امتحاناش!

۰ ۹۴/۰۷/۱۳

رها .

۱۵ مهر ۹۴ ، ۱۵:۰۱

صنم

آخی عزیزم
شبهای امتحان دانشگاه گاهی به حدی حاد بود شرایط که حس میکردم دارم جان به جان آفرین تسلیم میکنم!!!
من هم به غلط کردم می افتادم برای رشته ام!
ولی هنوز که هنوزه نمیدونم بهتر بود چه رشته ای میرفتم؟؟؟!
نوشته های اینجوری من به تایپ هم نمیرسن
توی مغزم مرور میشن و خلاص!!!!

۱۵ مهر ۹۴ ، ۲۳:۳۴

فرزانه

اصلا شب های امتحان پر بود از همین دق و دلی خالی کردن سر کتاب و دفتر. بسیار با نمک جانم باز هم منتشر کنید به یاد دوران قدیم کمی روحمان شاد شود

۱۶ مهر ۹۴ ، ۰۰:۱۰

یکی زیر اسمان شهر

یعنی میشه،منم همچین روزیُ ببینم؟

والا منم دلم میخواد تو رشته ای که دوست دارم درس بخونم بعدش به خودم فحش بکشم که چرا همچین کاری کردم و این رشته انتخاب کردم؟:))

هرچند الانم کم و بیش به این مرحله رسیدم:)

۱۹ مهر ۹۴ ، ۰۹:۰۲

شادمانه

هنوزهم که یادم می افته. نه از امتحانها، از بلبشویی فضای دانشگاه سر معرفی کتاب. کارهایی که بایستی در طول ترم انجام داد و... حالم بد میشه. در مقطع فوق لیسانس هم ارتباطها صمیمیت دوره لیسانس رو نداره. خیلی سطحی و بدون عمقه

۲۰ مهر ۹۴ ، ۱۴:۵۳

لیلی ..

یه مدت هر روز یا اقلا هر دو روز درمیون می نوشتید بد عادت شدیم ؛))

کم پیدایید خانم دکتر، سلامتید انشالله؟

شاید محال نیست!

شاید محال نیست!

Mon Journal Intime

اینکه مدام به سینه ات می کوبد، قلب نیست
ماهی کوچکی است که دارد نهنگ می شود.
ماهی کوچکی که طعم تنگ بلورین، آزارش می دهد
و بوی دریا هوایی اش کرده است...

(عرفان نظر آهاری)