فردا صبح ساعت ۱۰ موعد آغاز سفر است. از ترمینال با اتوبوس می رم به سمت تهران، فرودگاه امام. و انشالله ساعت ۲۲:۳۰ پرواز است.
باورتان نمی شود چقدر ذوق دارم. چقدر روزهایم رنگ دیگری گرفته. به شدت منتظرم فردا شود! انگار تمام عمرم منتظر این لحظه بوده ام! انگار مرا برای این کار ساخته باشند! حس عجیبی است. شاید بگویید "بابا یک سفر است دیگر! چرا انقدر شلوغش می کنی؟!" ولی همین یک سفر آن هم به این شکل، برای من مصداقی از حس ناب آزادی است. باید جای من باشید تا بفهمید چه می گویم!
ازین ها گذشته در این سفر تصمیمم بر آشنایی با فرهنگ و مردم مالزی است. ازین جهت قرار است با سه نفر از بومیان به گشت و گذار در شهر و اطراف آن بپردازم و از آنجا که اولین تجربه solotravel یا همان سفر تنهایی من است سعی کرده ام تا جایی که می توانم کسب اطلاعات و مشکلات احتمالی را پیش بینی کنم. مثلا می دانم اسپری دافع حشرات و پماد ضد عرق سوز شدن ضروری است... پریزهای برق برخلاف ما سه شاخه است و باید مبدل همراه داشته باشم... غذاهایشان تند است و باید قبل از سفارش تاکید کنی که اسپایسی نمی خوری... نقشه مترو و مونوریل و نحوه جابجایی در شهر را گرفته ام و سایر اطلاعات ازین قبیل...
نحوه آشنایی و چگونگی پیدا کردن میزبان و همسفر برای این قبیل سفرها را در اولین فرصت برایتان خواهم نوشت.
متاسفانه وقت کم است و سرم به شدت شلوغ! انشالله بعد از بازگشت سفرنامه آن را خواهم نوشت. ولی در حال حاضر تصمیم بر ایجاد کانال تلگرامی و ثبت خاطرات سفر در آن را دارم. دوستان قدیمی وبلاگ در صورت تمایل می توانند شمارشان را به صورت خصوصی برایم ارسال کنند، در اولین فرصت در کانال عضو خواهند شد :)
+موهامو کوتاه کردم... کوتاااااه کوتاه! راحت شدم. چی بود اون همه مو؟! :/
