تصمیم کبری

الان نزدیک دو ماهی هست که بنده قصد کردم گوش شیطون کر ماشین بخرم. جدا از کم کاری خودم و اینکه حوصله ی گشتن و زیر و رو کردن بازار رو ندارم دلیل خاص دیگه ای واسه این کم کاریه وجود نداشت. علت این بی ذوقی هم این بود که اون موقع که من داغ بودم سر اون مشکلی که با سایپا پیدا کردم کلا از خیر ماشین خریدن گذشتم و با این عقیده که مگه همین پرایده چشه کورمال کورمال پیش اومدم تا دقیقا 3-4 روز پیش که دوباره تبش منو گرفت. من کلا تو خرید کردن آدم تبی(!) هستم. این تبیم که می گم به این صورت بود که شب که از سر کار برگشتم نشستم پای گوشی و با این شعار که "تا فردا صبح باید یه ماشین تو این پارکینگ پارک شده باشه" (یعنی در این حد!!) و تو دیوار و شیپور و ... سرچ می کردم و تند و تندم زنگ می زدم شرایط ماشینا رو می پرسیدم. ملتم نشسته بودن قاه قاه به ما می خندین و هی موج منفی می فرستادن که "آره... گذاشتن واست" یا "بشین تا صبح دولتت بدمد"... خلاصه دیگه پنجشنبه این تبه به اوج خودش رسید. رفتم دست به دامن برادره شدم که "بیا فردا صبح بریم جمعه بازار ماشین." برادره نتونست بیاد. ولی شوهر خواهر عزیزم که خودشم ماشین بازه و جا داره بعدا از خجالتش در بیام و یه شیرینی حسابی بهش بدم صبح جمعه زنگ زد که "اگه می خوای بری جمعه بازار من میام دنبالت." و این طور شد که بالاخره پای ما به بازار ماشین باز شد...

 تا حالا جمعه بازار ماشین رفتین؟ یه عظمتیه! ما بزرگترین اشتباهمون این بود که بچه همرامون بود. یعنی عسل خاله این آخریا در آستانه ی گریه بود. بعدم آدم هنگ می کنه این همه ماشین می بینه. من در کل بین 206، پارس و L90 می چرخیدم که طی نتیجه گیری های خواهره و همسرش پارس به علت مردونه بودن :/ خیلی زود از صحنه ی رقابت خارج شد. L90 ام می گن ماشین خیلی خوبیه ولی قیافشو دیدین؟! K خدایی ظاهرش خیلی ستمه! به نظر من که ماشین بازنشسته هاست. سقفش انقدر بلنده می شه توش لوستر نصب کرد!... :/ خلاصه سر هر L90 می رفتیم قیافه من کج و کوله می شد. اصلا نمی تونستم باهاش ارتباط عاطفی برقرار کنم. 206 صندوقدارم با عرض ادب و احترام خدمت همه ی کسایی که دارن حس خوبی بهم نمی ده. یه جورایی احساس می کنم به یه موجود ناقص الخلقه نگاه می کنم. آخه 206 که نباید صندوق داشته باشه! حتی اسم اختلالشم می تونم بگم: spinal bifida یا بیرون زدگی کانال نخاعی داره :)) یعنی واقعا طراحی ماشین های داخلی اشک به چشم آدم میاره بس که پر از ذوق و خوش سلیقگیه! دیگه کم کم تنها گزینمون شده بود  206 هاچ بک که ناگهاااااان... ناگهان من چشمم افتاد به MVM 315... ♥♥♥

از همون عقب که دیدیمش یهو چشام یه برقی زد و همون طور که با یه لبخند میلح بهش نزدیک می شدم و یه باد خنک مطبوعی زلفامو پریشون کرد، دوتا کبوتر سفید از جلوی چشمم رد شدند. :) بعد تو ذهنم آهنگ تایتانیک پخش شد و همه چی رفت رو حالت اسلوموشن... خیلی حس خوبی بود ^_^ چشم بادومی من خیلی متین نشسته بود یه گوشه و عابرا رو نگا می کرد. چند نفرم دور و برش هی توشو نگاه می کردن. رفتیم دیدیم به... قیمتشم به جیب ما می خوره. نشستیم توش دیدیم که به به چه فرمون نرمی... چه داشبورد قشنگی... چه تودوزی شیکی... چه مانیتوری... چه صندوقی... چه سری... چه دمی... عجب پایی...

خلاصه شماره موبایل MVM ایه و چند تا شماره 206 گرفتیم و رفتیم. عصرشم قرار گذاشتیم رفتیم باهاش یه دوری زدیم. خواهرم اینا که کلا عاشقش شدن می گن همین خوبه. افت قیمتشم کرده. مدلشم بالاست. هندلینگشم که خوبه. داخل کابین صدای موتور بسیار ناچیزه. نسبت به پژه هم رو سرعت گیرا نمی ذاره آب تو دلت تکون بخوره... بعدم کلی منو پر کردن که اون موقع که X33 داشتند اگه بخاطر نیاز مالی نبود هیچ وقت نمی فروختنش و کلا راضی بودن و تنها مشکل حادی که باهاش داشتند جدا از تصادف بی موقعشون، کولرش بود که البته کولر 315 رو من امتحان کردم. خیلی عالی بود... از اون طرف پدره تا حالا چند بار گوشزد کرده که قطعاتش گرونه... گیر نمیاد... ماشین چینیه... می گن تو سربالایی کم میاره ... فلانه... بهمانه... بعد که بابا خوب تو دل منو خالی کرد، می گه ولی بازم خودت می خوای بخری. بعد نگی شما نذاشتین! یعنی عاشق این همفکریاشونم!!! :/

 دیگه کار به جایی کشید که من دیشب تا صبح خواب می دیدم یه 315 خریدم دارم تو سربالایی هلش می دم O_o

بعد خواهره باز از اون طرف میاد می گه که از MVM شون راضی بودن و آدم بعضی چیزا رو واسه دلش می خره و ماشین اصل چینی بخری بهتر از اینه که ایرانی قطعات وارداتی از چین بخری و ازین صبتا...

خلاصه قراره تا امشب خبر قطعیشو به فروشنده بدیم که آیا MVM رو می خوایم یا نه؟ از دیروز تا حالام یه بند دارم سایتای مختلفو زیرو رو می کنم و کامنتا رو می خونم و تقریبا می شه گفت خوبیا و بدیای ماشین رو می دونم چیان. دیشب دیگه کار به جایی رسید که پاشدم گفتم "بابا بحث یه عمر زندگی که نیست... نهایتا بعد 3-4 سال می فروشمش دیگه!" یعنی از دیروز تا حالا مغزم دارم می پکه! علتشم اینه که همه دیگه بیش از حد دارن پدری/ برادری/ خواهری رو در حق ما تموم کنند و می خوان که من حتما یه ماشین خوب بخرم و مثلا دارن خیلی مایه می ذارن ولی در اصل دارن اعصاب منو پیاده می کنند... یعنی قشنگ وسواس گرفتم سر ماشین خریدن!

پ.ن: یعنی همچین خانواده ای هستیم ما... حالا این تازه ماشین خریدنمون بود. الان فک کنم همگی کاملا متوجه شده باشید که چرا هیچ خواستگاری تا حالا موفق نشده با گل و شیرینی خدمت برسه چون اگرم احیانا کسی از فیلترای عظیم خانواده عبور کرده در مرحله ی آخر خودم ناک اوتش کردم :|